این روزنامه نوشت:
بزرگداشت عید غدیر که عنوان بسیار مهم «عیدالله‌الاکبر» را دارد، لازم است و هرگز نباید فراموش شود. برپا کردن جشن، توزیع شربت و شیرینی و اطعام هم اقدامات خوبی برای بزرگداشت غدیر هستند به این شرط که حلّال مشکلات مردم باشند نه مشکل‌آفرین.
قرن‌ها بود که پیروان امیرالمؤمنین علیه‌السلام همین اقدامات را به مناسبت غدیر انجام می‌دادند بدون آنکه برای کسی مشکلی ایجاد کنند و برای سلامت جامعه تهدیدی باشند.
برپا کردن ایستگاه‌های صلواتی توزیع شربت و شکلات بگونه‌ای که ترافیک ایجاد کند و خیابان‌ها را قفل نماید، پدیده عجیب سال‌های اخیر است که هرچند عده‌ای را خوشحال می‌کند ولی عده بیشتری را به خاطر اینکه موجب گرفتار شدن آنها در راه‌بندان‌ها می‌شود بشدت دچار ناراحتی می‌کند.
امسال در شب عید غدیر و روز عید غدیر، عده‌ای برای انجام این کار مستحب، میلیون‌ها انسان را دچار آزردگی نرسیدن به کارهایشان کردند، موجب هدر رفتن میلیون‌ها لیتر بنزین شدند و میلیون‌ها ساعت وقت شیفتگان مولا را تلف کردند.
با تشکیل مهمانی ۱۰ کیلومتری در خیابان ولی‌عصر تهران، میلیون‌ها نفر از شهروندان را در شرایط گسترش ویروس اومیکرون به خیابان کشاندند و تجمع بزرگی به وجود آوردند که آماده‌ترین زمینه برای اوج گرفتن بیماری کرونا شد.
از یکطرف وزیر بهداشت فریاد برمی‌آورد که وارد موج هفتم کرونا شده‌ایم، مردم از تجمع پرهیز کنند و از طرف دیگر رسانه ملی و سایر ابزارهای تبلیغاتی با تمام توان مردم را به حضور در مهمانی ۱۰ کیلومتری دعوت می‌کنند! در این میان، معلوم نیست مسئول سلامت جامعه کیست و چند روز دیگر که تعداد مرگ و میرهای کرونائی افزایش بیشتری یافت، چه کسی مسئول این خسران بزرگ است؟ جوابگوی این فعل‌های حرام به خاطر یک اقدام مستحب کیست؟ وقتی مراجع تقلید حتی نماز خواندن در خیابان را در صورتی که موجب مزاحمت باشد حرام می‌دانند، تکلیف این قبیل اقدامات روشن است.
اگر کسانی درصدد هستند از این قبیل تجمعات به مناسبت غدیر بهره‌برداری‌های تبلیغاتی کنند، باید به آنها گفته شود برای رسیدن به این هدف، سلامت مردم را وجه‌المصالحه قرار ندهند. شما اگر مهمانی ۱۰۰۰ کیلومتری هم ترتیب بدهید، مرام حضرت علی را که عدالت گستری بود نمی‌توانید ترویج و تثبیت کنید. مرام علی وقتی ترویج می‌شود که این پول‌ها و امکانات را – چه مردمی، چه دولتی و چه نهادی – برای حل مشکلات مردم محروم صرف کنید نه اینکه یک شب مهمانی ۱۰ کیلومتری تشکیل بدهید و همان شب در خرابه‌های اطراف تهران عده‌ای با شکم گرسنه سر بر زمین بگذارند.
حضرت علی هم به جای آنکه در خیابان‌های کوفه مهمانی چند کیلومتری برپا کنند، نیمه شب‌ها دور از چشم مردم انبان نان و خرما بر دوش می‌کشیدند و در خرابه‌های اطراف کوفه شکم گرسنگان را سیر می‌کردند. عدالت علوی اینگونه محقق می‌شود نه با انجام یک مستحب همراه با چند فعل حرام.
